برای تهیه داروی شفابخش ازعدس سبز برای کبد چرب استفاده می شود

عدس در مقایسه با شش حبوبات رایج دیگر مانند نخود سبز، نخود، لوبیا چشم بلبلی، نخود زرد، ماش و بادام زمینی دارای بالاترین میزان فنل کل است.

این ترکیبات فنلی در عدس سبز برای کبد چرب به طور طبیعی به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند و توانایی محدود کردن تشکیل گونه های فعال اکسیژن و همچنین آنیون سوپراکسید را با کیل کردن یون های فلزی یا مهار آنزیم ها دارند. مطالعات in vitro و in vivo روی عدس های غنی از پلی فنل که دارای پتانسیل آنتی اکسیدانی هستند در جدول 5 خلاصه شده است.

پلی فنل ها به طور کلی گروه بزرگی از ترکیبات هستند که بر اساس تعداد حلقه های فنلی و عناصر ساختاری یا جایگزین های آنها به کلاس های مختلف طبقه بندی می شوند.

دو گروه اصلی را می‌توان بر اساس حلقه‌های معطر شناسایی کرد که به حلقه‌های هتروسیکلیک متصل هستند، که به عنوان گروه‌های فلاونوئیدی (فلاون‌ها، فلاونول‌ها، فلاونون‌ها، فلاونونول‌ها، فلاوانول‌ها یا کاتچین‌ها، آنتوسیانین‌ها، نئوفلاوونوئیدها و کالکون‌ها) و گروه‌های غیر فلاونوئیدی شناخته می‌شوند.

(فنل های ساده، اسیدهای فنولیک، اسیدهای هیدروکسی بنزوئیک، تانن ها، استوفنون ها و اسیدهای فنیل استیک؛ اسیدهای هیدروکسی سینامیک، کومارین ها، بنزوفنون ها، گزانتون ها، استیلبن ها، لیگنان ها و سکوئیریدوئیدها).

پلی فنول های کاربردی مختلف در عدس بر اساس طبقات، زیر کلاس ها و ساختار شیمیایی آنها در جدول 3 توضیح داده شده است.
عدس غنی از پلی فنل دارای فواید بالقوه ای برای سلامتی به عنوان داروهای مکمل و جایگزین است که به شکل آنتی اکسیدان، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد ویروسی، محافظت کننده از قلب، ضد التهاب، محافظت از نفرو، ضد دیابت، ضد سرطان، ضد چاقی، کاهش چربی خون و پیشگیری کننده شیمیایی اعمال می شود.

فعالیت ها علاوه بر این، عدس به عنوان یک نشانگر پیش آگهی برای سرطان های مختلف از جمله کارسینوم تیروئید و کبد مفید است.

اطلاعات دقیق در مورد محدوده دوز پلی فنل عدس، مسیر تجویز، مدل مورد استفاده و کنترل های منفی بر اساس مطالعات in vivo، in vitro و تحقیقات بالینی مطابق عنوان ارائه شده است و در جدول 4، جدول 5، جدول 6، جدول 7 نشان داده شده است.

طیف وسیعی از شواهد آزمایشگاهی حاکی از آن است که عدس در مقایسه با نخود، لوبیا معمولی و سویا که با 2،2-دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل (DPPH)، قدرت آنتی اکسیدانی کاهش دهنده آهن اندازه گیری می شود، بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را دارد.

ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن، ظرفیت آنتی اکسیدانی معادل Trolox و کل پارامترهای آنتی اکسیدانی به دام انداختن رادیکال.

شواهد نشان داده است که عدس در مقایسه با سبزیجات و میوه های مختلف مانند پیاز، ترب کوهی، سیب زمینی، جوانه گندم، زغال اخته و گیلاس شیرین، پتانسیل حذف رادیکال های اکسیژن بیشتری دارد.

عدس دارای گروه‌های مختلفی از ترکیبات فنلی مانند دیمرها و تریمرهای پروسیانیدین و پرودلفینیدین، پروسیانیدین‌های گالات، مشتقات کامپفرول، کوئرستین گلوکوزید استات، مشتقات لوتئولین و اسید p-کوماریک، ترکیبات هیدروکسی بنزوئیک، اسید پروتوکسی‌بنزوئیک، پروتوکاتچوئیک وان‌اکسوئیک، وان‌اکسوئیک ترانس هیدرولیک، وان‌اکسوئیک، پروسیانیدین‌های گالات، مشتقات کامپفرول است.

اسید و ترانس پی کوماریک اسید، در مقایسه با سایر حبوبات، پتانسیل آنتی اکسیدانی بیشتری را ارائه می دهند و اثرات ارتقاء سلامتی دارند.